آتوسا فرهمند
سلام عزیزم
به اتاق تاریک دلم خوش اومدی! شاید تاریکی اتاقم با وجود نورانی شما از بین بره...
این اتاق متعلق به شماست... لذت ببرید!!!
انسان درختی ست که راه می رود ،
با میوه های تلخ و سایه یی که خواب گاه شیران است !
چنین می اندیشد سمور
در مکثِ مرزِ لانه اش که او را از جهان جدا می سازد !
سرک کشیده از پشت حصار اندیشه های خویش !
آری ! درخت از سلسله ی نباتات است و
سمور از تیره ی مهره داران !
افسوس که انسان زبان ماهیان را نمی فهمد !
لرزان ...
سایه ی مرجانی که با تیغ زهرآگین
هرگز قادر به بازگشت ،
به زاد و بوم خود نخواهد بود !
چنین می اندیشد ماهی آزاد ،
در حول و حوش قلاب فلاکتی
که - هم چون دستی به گدایی -
به سوی دریا پهن شده است
و آگاهانه جان خود را به ریسمان نیازش آویزان می کند !
ای کاش انسان منزلت خویش را می شناخت !
طرح براندازی ریاست ها را ،
باید در جیب معاون ها جست و جو کرد !
چنین می اندیشد پروانه ی سفید ،
در غروب خاکستری و سرخ !
حوالی مرد ماهی گیر
که خوش حال به خانه می رود !
با لاشه ی ماهی آزاد مرده یی در جیب !
چرخی می زند و در مزرعه ناپدید می شود !
بر فراز سایه ی کج و معوجی که
تا آن سر دنیا پهن شده است !
« حسین پناهی»
نوشته شده توسط
آتوسا فرهمند
89/7/16:: 12:38 صبح
|
() نظر
